می نویسم تا بدانی به تو محتاجم ای کاش فاصله ها میان من وتو نبود تا

آنگاه ثابت می کردم که چقدر دوستت دارم .

حالا می گویم دوستت دارم اما دیگر چه سود ؟ زیرا تو رفته ای و جز

مشتی از خاطرات برای من چیزی نگذاشته ای و حالا من می گریم برای

قلب تنهای خود که چقدر زود شکست را تجربه کرد و می خندم به خاطر

غرور احمقانه ام که نگذاشت فاصله ها از میان ما بر داشته شود

همه می پرسند که چرا؟

چرا رفت؟

و من می گریم در سکوت خود